ΑΘΗΝΑ – “Ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου σε δύο ορεινές κοινότητες της Βορείου Ελλάδας: ο Τρανός Χορός στη Βλάστη και το Πανηγύρι στο Συρράκο” κατεγράφησαν ως στοιχείο στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας. Την εγγραφή ενέκρινε η Διακυβερνητική Επιτροπή της Σύμβασης για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (UNESCO, 2003) στη 17η ετήσια συνεδρίασή της, που πραγματοποιείται στο Ραμπάτ του Μαρόκου από τις 28 Νοεμβρίου έως τις 3 Δεκεμβρίου.
“Οι παραδοσιακές γιορτές, όπως τα Πανηγύρια, αποτελούν τελετουργικές πολιτισμικές εκφράσεις, στοιχεία συνεκτικού δεσμού των κοινοτήτων. Στις ορεινές κοινότητες της Βλάστης και του Συρράκου, οι χοροί είναι δρώμενα που εκφράζουν τη συμβολική ανασυγκρότηση δύο ορεινών κοινοτήτων. Ακόμη και σήμερα που είναι πληθυσμιακά αποδυναμωμένες, παίζουν εξίσου καταλυτικό ρόλο στην ετήσια ανανέωση των δεσμών τους”, δήλωσε η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνα Μενδώνη, τονίζοντας ότι “τόσο στη Βλάστη όσο και στο Συρράκο, τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου συμβολίζουν αφενός την εορταστική επιβεβαίωση των ισχυρών δεσμών που συνδέουν την κοινότητα με τον ορεινό τόπο καταγωγής, και αφετέρου την ανανέωση των ακατάλυτων σχέσεων που συνέχουν τους ανθρώπους και τις οικογένειες μεταξύ τους”.
Στον Τρανό Χορό, στη Βλάστη Κοζάνης, χορευτές όλων των ηλικιών πιασμένοι χέρι -χέρι σχηματίζουν έναν μεγάλο κύκλο, τραγουδώντας και χορεύοντας με αργό και επιβλητικό ρυθμό, χωρίς τη συνοδεία οργάνων. Στο πανηγύρι του Συρράκου Ιωαννίνων, η κομπανία μουσικών και τραγουδιστών που γνωρίζει “το ήθος και το ύφος” του γλεντιού διατηρεί το χορό ως ένα από τα σημαντικότερα γνωρίσματα του πανηγυριού.
Ιστορικά ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου, τόσο στη Βλάστη όσο και στο Συρράκο, συνέπιπτε με την περίοδο κατά την οποία οι μετακινούμενοι κτηνοτρόφοι με τα κοπάδια τους βρίσκονταν στην ορεινή κοινότητα καταγωγής τους, μετά από το ξεχειμώνιασμα στα πεδινά βοσκοτόπια.
“Ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου σε δύο ορεινές κοινότητες της Βορείου Ελλάδας: ο Τρανός Χορός στη Βλάστη και το Πανηγύρι στο Συρράκο” είναι το ένατο στοιχείο άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς που εγγράφει η Ελλάδα στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας (UNESCO, 2003).
Έχουν προηγηθεί:
- το 2013 η Μεσογειακή Διατροφή (από κοινού με την Ιταλία, την Ισπανία, το Μαρόκο, την Πορτογαλία, την Κύπρο και την Κροατία),
- το 2014 η Τεχνογνωσία της Παραδοσιακής Μαστιχοκαλλιέργειας στη Χίο,
- το 2015 η Τηνιακή Μαρμαροτεχνία,
- το 2016 το εθιμικό δρώμενο των Μωμόερων σε οκτώ χωριά της Κοζάνης,
- το 2017 το Ρεμπέτικο,
- το 2018 η Τέχνη της Ξερολιθιάς (από κοινού με τη Γαλλία, την Ελβετία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Κροατία, την Κύπρο και τη Σλοβενία),
- το 2019 η Βυζαντινή Ψαλτική (από κοινού με την Κύπρο) καθώς και η Μετακινούμενη Κτηνοτροφία στη Μεσόγειο και τις Άλπεις (από κοινού με την Ιταλία και την Αυστρία).
- Το 2020 ο Κατάλογος Καλών Πρακτικών Διαφύλαξης της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς εμπλουτίστηκε με την πρώτη ελληνική εγγραφή με το πρόγραμμα «Το Πολυφωνικό Καραβάνι, Ερευνώντας, Διαφυλάσσοντας και Αναδεικνύοντας το Πολυφωνικό Τραγούδι της Ηπείρου».
