ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ – Greek News USA
[Φωτογραφίες: GNUSA / Tom Galanis]
Το παράσημο του «Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα» απένειμε η υπουργός Πολιτισμού της Ελλάδας, Λίνα Μενδώνη στον Βοηθό Εισαγγελέα του Μανχάτταν και επικεφαλής του Τμήματος Καταπολέμησης Παράνομης Διακίνησης Αρχαιοτήτων, συνταγματάρχη ε.α. Μάθιου Μπογδάνο, τιμώντας τον εκ μέρους της Ελληνικής Δημοκρατίας για τη συμβολή του στην επανάκτηση και τον επαναπατρισμό στην Ελλάδα πλήθους αρχαιοτήτων.
Η απονομή έγινε το μεσημέρι της Τρίτης 25 Φεβρουαρίου στη Γενική Εισαγγελία του Μανχάτταν, λίγο πριν την τελετή επαναπατρισμού στην Ελλάδα έντεκα σημαντικών αρχαιοτήτων, συνολικής αξίας άνω του ενός εκατομμυρίου δολαρίων.
«Αυτή η παρασημοφόρηση δεν είναι μόνο η απόδειξη για τον αδυσώπητο αγώνα του ενάντια στην παράνομη διακίνηση και τη λεηλασία πολύτιμων αντικειμένων, αλλά και η αναγνώριση στην ελληνική του κληρονομιά», επισήμανε η κ. Μενδώνη, τονίζοντας πως ο Μάθιου Μπογδάνος είναι «ένας από εμάς – όχι μόνο λόγω της πατρογονικής του ρίζας στη Λήμνο και της σύνδεσής του με τη ζωντανή Ελληνοαμερικανική κοινότητα, αλλά, κυρίως, λόγω της ακλόνητης αφοσίωσής του στην προστασία της κλασικής κληρονομιάς και των οικουμενικών αξιών της».
«Είναι Έλληνας, όχι μόνο από καταγωγή, αλλά από το έργο που έχει κάνει—και συνεχίζει να κάνει—για να διαφυλάξει την κληρονομιά του αρχαίου κόσμου», πρόσθεσε η Υπουργός Πολιτισμού.
Αποδεχόμενος την ύψιστη αυτή τιμητική διάκριση από την Ελληνική Πολιτεία, ο Μάθιου Μπογδάνος, βαθύτατα συγκινημένος είπε ότι δεν αξίζει ο ίδιος αυτό το παράσημο, «έχω κάνει τόσα λίγα», σημείωσε, «αλλά σας υπόσχομαι, εδώ και τώρα, ότι θα συνεχίσω να εργάζομαι, να αγωνίζομαι με την ελπίδα ότι μια μέρα, ίσως θα το αξίζω.”
«Αυτό που με φέρνει εδώ και, με τον μέγιστο σεβασμό, με κάνει να επιδιώκω αδιάκοπα την ανάκτηση της κοινής μας πολιτιστικής κληρονομιάς, είναι ακριβώς αυτή η αίσθηση του καθήκοντος που μου ενστάλαξαν τόσο η ελληνική μου κληρονομιά όσο και οι γονείς μου και η οποία μου έχει διδάξει ότι, ο κύβος ερρίφθη, πρώτα είναι το καθήκον», ανέφερε, τονίζοντας ότι «το καθήκον όλων μας είναι να κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος, κάπου, κάπως, σε κάποια μικρή κλίμακα, ώστε στο τέλος της ημέρας να λέμε στα παιδιά μας, “μπορεί να μην τα κατάφερνα πάντα, αλλά έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα”.
Ο Μάθιου Μπογδάνος υπογράμμισε ακόμα το ρόλο που έπαιξαν στη ζωή του τα λόγια του Σοφοκλή στην Αθήνα του 5ου αιώνα π.Χ, τα οποία του δίδαξαν, μαζί με την έννοια του καθήκοντος, οι αείμνηστοι γονείς του: “όποιος παραμελεί τις τέχνες, είναι χαμένος στο παρελθόν και νεκρός για το μέλλον”.
«Έχω επίσης κατακτήσει», είπε, «μια ακόμη δεξιότητα, που ονομάζεται amor fati – η αγάπη για τη μοίρα, όπως την αποκάλεσε ο Νίτσε. Μπορεί να μην αγαπώ πάντα τη μοίρα μου, αλλά την αποδέχομαι ως το θέλημα του Θεού, και μέρος του πεπρωμένου μου είναι να νοιάζομαι για τα αρχαία αντικείμενα που μας υπενθυμίζουν την κοινή μας ανθρωπιά, την κοινή μας φιλοδοξία να κατανοήσουμε τον κόσμο και το σύμπαν που μας περιβάλλει. Έχω δει την καθαρτήρια δράση αυτών των κομματιών μαρμάρου, αλάβαστρου και ασβεστόλιθου, με αστεία γραφή πάνω τους, από την μία ήπειρο στην άλλη, μέσα από ζώνες πολέμου. Και έχω δει να μιλούν μια γλώσσα «σπλαχνική», υπερβατική και παγκόσμια».
