Γράφει ο δρ Γεώργιος Μελικόκης
«Παιδίον εγεννήθη ημίν, θεός και εδόθη ημίν». Με αυτά λόγια ο θεόπνευστος και μεγαλοφωνότατος προφήτης Ησαΐας προανάγγειλε τη γέννηση του Σωτήρος Χριστού. Οκτώ αιώνες αργότερα Άγγελος Κυρίου με χαρά λέγει: «Ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ, ος εστίν Χριστός Κύριος». Και σε μας που ζούμε πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια από την ενανθρώπιση του Θεού ο ιερός υμνωδός μας προτρέπει να ψάλλουμε «Χριστός γεννάται δοξάσατε… Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε, Χριστός επί γης υψώθητε.»
Η αιτία για την οποία σαρκώθηκε ο λόγος του Θεού και έζησε σαν άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους ήταν για να σώσει τον άνθρωπο από την πλάνη και την αμαρτία, ήταν για να ξαναδώσει στον άνθρωπο την ευαισθησία εκείνη που τον κάνει αισθαντικό, που του δίνει τη δυνατότητα να δει και να εκτιμήσει την ταπείνωση, την καλωσύνη, την ευεργεσία του Θεού. Και μαζί με αυτά έδωκε την ελευθερία που ο ίδιος ο άνθρωπος αστόχαστα κατέλυσε με την απρόσεχτη χρήση της. Τέλος δε, έδωσε την ελπίδα, το μέσο για τη δικαίωση και λύτρωσή του από το σκοτάδι της αυτοκαταδίκης και της απελπισίας.
Έτσι με τον ερχομό του Χριστού διαλύθηκαν οι σκοτεινοί λαβύρινθοι που οδηγούσαν τον άνθρωπο στο χάος και τη θέση τους έλαβε η φάτνη, απλή, γνώριμη, φιλική για όλους και το νόημά της βρίσκει απήχηση σ’ όλες τις ψυχές. Εκείνο που μας συγκινεί βαθιά ο τόπος της εναθρώπισης του Σωτήρα Χριστού. Θα περίμενε ίσως κανείς ότι ο Θεός, ο Βασιλιάς των Βασιλέων, ο εξουσιαστής και παντοκράτορας θα γεννιόταν σε βασιλικό παλάτι μέσα στην πολυτέλεια και τη χλιδή. Κι όμως οι πρώτοι του σύντροφοι στην εγκόσμια παρουσία του ήταν τα άκακα αρνιά και οι απλοϊκοί βοσκοί. Αυτό είναι το μοναδικό και θαυμαστό στοιχείο της Γέννησης.
Η παρουσία του δε λάμπρυνε μόνο το σκοτεινό σπήλαιο με τους υγρούς και παγωμένους τοίχους αλλά δόξασε τους καταφρονεμένους, εμεγάλυνε τους άσημους και ύψωσε τους ταπεινούς. Από τη φτωχή φάτνη της Βηθλεέμ ξεκίνησε η αγαλλίαση και η χαρά να φτάσει στα πέρατα του κόσμου. Και δεν συγκινούνται μόνο οι ταπεινοί και οι φτωχοί στο άγγελμα της Θεία Γέννησης. Οι πιο μορφωμένοι άνδρες της εποχής με χαρούμενη προσμονή κι ελπίδα μπαίνουν στους κόπους και κινδύνους μακρινού ταξιδιού και οδηγημένοι από το άστρο το λαμπερό, φτάνουν στο σπήλαιο και προσκυνούν τον νεογέννητο Χριστό. Τους μάγους ας προσέξουν κι ας καταλάβουν ακόμη και σήμερα οι σοφοί και οι δυνατοί της γης. Θα νοιώσουν το αληθινό περιεχόμενο και την αποστολή της δύναμης και της σοφίας τους. Θα χαρούν και αυτοί «χαράν μεγάλην σφόδρα» και γονατίζοντας μπροστά στο θείο βρέφος θα του προσφέρουν ευλαβικά τα πνευματικά τους δώρα την πραότητα, την ταπεινοφροσύνη, την αγάπη σαν δείγμα λατρείας προς αυτό. Και το θείο βρέφος από τη φτωχή του φάτνη θα σκορπίσει το φως της μακροθυμίας, της αγάπης και της ειρήνης στους ανθρώπους, που με τη λάμψη του θα οδηγεί, ‘οπως εκείνο το αστέρι στη Βηθλεέμ της ηθικής ανάπλασης, της ηθικής αναγέννησης και αναδημιουργίας. Αυτό πρέπει να είναι το νόημα της Φάτνης.
Με τον ερχομό του Σωτήρα Χριστού δεν επιτρέπεται να υπάρχουν ψεύτικες θρησκείες, είδωλα, πλάνες και αδικίες μεταξύ των ανθρώπων στους οποίους βασιλεύει ο Χριστός που είναι η «οδός και η αλήθεια και η ζωή».
Η ενανθρώπιση του Σωτήρα Χριστού, είναι η σωτηρία του κόσμου, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, το αμετακίνητο θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορούμε να χτίσουμε και να στηρίξουμε την προσωπική, την οικογενειακή και κοινωνική μας πρόοδο και ευτυχία. Η μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, η «Μητρόπολη των εορτών», όπως την ονομάζει ο Ιερός Χρυσόστομος με το μεγάλο και βαθύ και χαρούμενο περιεχόμενο, με την κατανυκτική λειτουργία με το πλούσιο τραπέζι των αγαθών του επουράνιου πατέρα μας καλεί να γιορτάσουμε και να ευχαριστηθούμε. «Χριστός γεννάται δοξάσατε»….
Ας ψάλλουμε όλοι μαζί με τους αγγέλους κι ας προσκυνήσουμε με πίστη και αγάπη μαζί με τους βοσκούς και τους μάγους μαζί τους την καινούρια μέρα. Ας τραγουδήσουμε όπως οι Άγγελοι σαν τη μέρα που θα αποκαταστήσει το Θεό στον ύψιστο θρόνο της καρδιάς μας, που θα πλαταίνει τους στενούς ορίζοντες της ανθρώπινης μικρότητας για να νοιώσουμε τη βασιλεία του Θεού πάνω στη γη. Ας προσευχηθούμε με την ψυχή δοσμένη σ’ αυτές τις χριστιανικές σκέψεις αυτές τις άγιες μέρες. Τότε τα χριστούγεννα θα είναι πιο χαρούμενα από άλλοτε, οι μορφές των ανθρώπων πιο φωτισμένες και τα χείλη μας θα ψάλλουν μαζί με τους αγγέλους τη αγάπη τους στο μικρό Χριστό, τον μεγάλο μας λυτρωτή.
Και φέτος ας προσευχηθούμε όλοι για τη σωτηρία των ανθρώπων που από τρία σημεία του πλανήτη πήραν το δρόμο της προσφυγιάς για να γλυτώσουν από το χαλασμό. Τρεις πόλεμοι σε εξέλιξη με ανυπολόγιστα ανθρώπινα θύματα. Ας ελπίζουμε πως ο νεογέννητος Χριστός θα δώσει με τη μεγαλοσύνη του στους δυνατούς της γης να στρέψουν την προσοχή τους στην ειρήνευση και την προκοπή των εμπολέμων περιοχών. Και ας ευχηθούμε καλά Χριστούγεννα στην ανθρωπότητα.
Δρ. Γιώργος Μελικόκης, Παιδαγωγός
Μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου Παιδείας Αρχιεπισκοπής Αμερικής
Αντιπρόεδρος Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών και Πολιτιστικών Συλλόγων ΗΠΑ
